Şampiyon Melekler Stadı’nda rüya gibi bir start verdi Karşıyaka. Savunmanın göbeğinde Gökhan Özer - Hasan Kanlı, onların önünde ise Isaac ve Jatta. O bölge adeta duvar gibi örüldü. Rakibe tek seçenek olarak kenarları verdi.

Ev sahibi takım sahanın her yerinde baskı yaptı. Esentepe’yi hataya zorladı. Kazandığı toplar ile de geçişleri doğru yaptı. Doğru oyun skor avantajını da getirdi.

Bu bölümde Esentepe beklenen refleksi veremedi. Israrla en kalabalık olan yerdenen “merkezden” gitmeye çalıştı. 

Top kaptığı zaman kenarlara yönelmek yerine ileriye yüksek top attı. E zaten Gökhan Özer ve Hasan Kanlı’nın da istediği buydu.

Sağ kanat ofansif anlamda hiç yoktu. Zaman zaman topu sola taşıyıp etkili olmaya çalıştı ama blok halinde savunma yapan Karşıyaka’yı geçemedi.

Tüm bu saydıklarım kırkbirinci dakikanın biraz öncesine kadardı.

Blok halinde oynayan takımın bu özelliği bir anda gitti. Savunma bloğu akıl almaz bir şekilde kendi ceza sahası önünde kaldı. İleriye gitmeyince ortada boş alanlar bıraktı. Isaac ve Jatta’nın bu alanı kapatması imkansızdı. 

Kılıçali hoca bu alana Benjamin Bieleu ve Suleyman Abdulganiyu’yu soktu. 

Tabi bu zaaf Lukman’ın savunmanın arkasına yaptığı koşularla desteklendi.

Lukman’ın defans arkasına yaptığı koşular karşılık buldu ve Karşıyaka’nın rüyası adeta kabusa dönüştü. Üç dakikada geriye düşen Karşıyaka devre arasına tam bir şok ile girdi. 

Bence geriye düştükten sonra da başlangıçtaki oyun tarzını sürdürmeliydiler. Lukman’ın attığı üçüncü golde Karşıyaka’lı 6 futbolcu rakip ceza sahasındaydı. Bu kadar kontrolsüz gitmenin bedeli sadece bu maçta değil her zaman ağır olur.

Sezon öncesi transferlerini geç tamamlayan ve antrenman eksikliği yaşayan ev sahibi fizik olarak sıkıntılı bir son bölüm oynadı. Devrim hoca hırslı ve çalışkan, açığı bu özelliğinden dolayı en kısa zamanda kapatacak yeteneğe sahip.